Hala ve herşeye rağmen hissedebiliyorsak, acıyacak demektir...

Bugün artık; ve bazen, taşıyamayacağımı hissediyorum içimdeki bu kırgınlığı, kızgınlığı, yorgunluğu, eksikliği, yarımlığı...Zihnim bana iyilik yapmaya çalışarak indirmeye çalışıyor şalterleri...ama biliyorum çözüm değil ki...

Şiirsizim. Bunu biliyorum evet, ama bazen sanki daha çok eksiliyorum, içim daha çok acıyor...Bu şiirsizlik ve gri ağır geliyor bazen. Daha fazla. Daha inadına sanki.

“Bir gün gelir, dünyanın bir yerinde yıllarca senin haberin olmadan yaşamış birine, bütün hayatını anlatmak istersin. M.Mungan”

Buradayım işte...Kırmızı ve salak...İnsan salağı. Bu denli zeki olmak, bilgili olmak, kültürlü olmak, hepsinin öncesinde ve önünde İNSAN olmak, salak olmayı engellemiyor; incitilmenin, kırılmanın, harcanmanın önüne geçemiyor.

“Ne yapalım...? Hala ve herşeye rağmen hissedebiliyorsak, acıyacak demektir.”

...ki bu iyi bir şey...